آویشن معمولی برای طعم دهنده و شفابخش
من به اندازه کافی خوش شانس بودم که اخیراً با آویشن معمولی وحشی (thymus vulgaris) در بوته‌زارهای Pyrenées Orientales برخورد کردم.
من از این فرصت استفاده کردم و یک کیسه کامل را برای تهیه آویشن برای دم کرده و طعم دادن به غذاهایم استفاده کردم.
اسانس های موجود در آویشن آن را به یک گیاه معطر و در عین حال دارویی عالی تبدیل کرده است.
آویشن در بازار تهران در آب و هوای خشک و آفتابی، در خاک پایه و اغلب سنگلاخی بهترین رشد را دارد.
در بوته‌زارهای جنوب فرانسه و اطراف دریای مدیترانه تا ارتفاع 1500 متری از سطح دریا یافت می‌شود.
اگرچه می توان آن را در باغ های سراسر اروپای مرکزی کشت کرد، آویشن وحشی، آویشنی که خود به خود رشد می کند، حاوی فعال ترین مواد است.
فواید آویشن وحشی
زیرا آویشن گیاه بسیار جالبی در طب گیاهی است.
درمان کننده ناراحتی های مجاری تنفسی، ضدعفونی کننده، محرک سیستم ایمنی و گوارش است.
بیشتر به صورت دم کرده مصرف می شود اما می توان آن را به صورت شربت و تنتور مادری (خیساندن در الکل) نیز تهیه کرد.
برای جزئیات بیشتر، مقاله کریستف برنارد را توصیه می کنم.
آویشن معمولی (thymus vulgaris) از خانواده Lamiaceae مانند رزماری، مریم گلی، اسطوخودوس، نعناع و غیره است.
در این خانواده گونه های زیادی با محتوای نسبتاً زیاد اسانس وجود دارد. این مورد در مورد آویشن است.
در رایحه درمانی، اسانس آویشن با نام های آویشن توجانول و آویشن تیمول یافت می شود.
ما در مورد “شیمی‌تیپ‌ها” یا “نژادهای شیمیایی” مختلف صحبت می‌کنیم که بسته به آب و هوا، آفتاب، کیفیت خاک، ارتفاع و غیره متفاوت هستند، کمی شبیه به شراب.
هر شیمی‌تایپ کاربردهای متفاوتی دارد.
اسانس توژانول آویشن طیف وسیعی از کاربردها (ضد باکتری، ضد ویروسی، محرک سیستم ایمنی، تقویت کننده و بازسازی کننده کبد، اسانس نوروتونیک و غیره) دارد و به طور کلی به خوبی تحمل می شود.
اسانس تیمول آویشن علاوه بر ضد باکتری، ضد ویروسی، محرک سیستم ایمنی نیز ضد ویروسی، ضد انگلی، مقوی و محرک عمومی، هضم کننده و اشتها آور است.
از طرفی باید در دوزها احتیاط کرد و از مصرف طولانی مدت آن خودداری کرد زیرا می تواند کبد را تحت تأثیر قرار دهد.
